İstanbul

Galata Kulesi'nden İstanbul'u seyretmekti yanındayken aşk...
Hissedebilmekti rüzgârı tenimde.
Göremediğin tüm güzellikleri yukarıdan keşfedebilmekti...
Yanındayken parıl parıl parlardı İstanbul'un ışıkları akşamüstü güneş batarken...
Aşk, farketmekti yüksekteyken aşşağıda ki tüm sesleri...
Önce " Kız Kulesi " ni seyrederdik uzun uzun...
Sonra bana anlatırdın " Boğaz Köprüsü " nün gece olduğunda ki güzelliğini...

Yanındayken, Seninleyken güzeldi " Eminönü " ...
Çocukluğumun hayalini seninle yaşamaktı.
Ve kimse bilmezdi küçük deniz fenerini...
Elin elimdeyken yürümekti, geçtiğim yolları ezberlemek...
Seninle güzeldi İstanbul'u adım adım öğrenmek...
Zaman çabuk geçti belkide.
Sultanahmet'te adres sormak kadar basit ama yolu tarif etmek kadar komikti...
Yokluğunda çok şey eksildi İstanbul'dan...
Aslında, İstanbul eksildi benim hayatımdan...
Seninleyken çevremi seyretmeyi severdim ve farkındaydım güzelliklerinin...
Sonra aramıza " Taksim " girdi farkında olmadan.
Arada bir uğrayıp yürüdüğümüz yoldu beyoğlu...
Tünel'e giderken gördüğümüz herşeyi eleştirmek ve dalga geçmek oldu yaşam tarzımız...
Ve bize eşlik eden binbir çeşit sokak sanatçısı vardı...
Güzel bir müziğe takılınca durup dinlemekti yanındayken aşk...
Şarkı belki hüzünlüydü ama sen olduğun için,
Başını omzuma yasladığın için huzur yanımdaydı...

Bakmıyorum artık çevremdeki dükkanlara,
Olur olmaz bir anda pasajlardan birine girip boş boş gezmiyorum...
Duymuyorum çalınan müzikleri ve söylenen şarkıları...
Herşeyi geçtim de, yürümüyorum artık beyoğlu sokaklarını...

İstanbul'u anlayabilmekti yanındayken aşk...
Kimi zaman " Bebek" te dolaşmak,
Kimi zaman " Ortaköy " sahile kadar inip denizi görebilmekti...
Ve hiç olmadık zamanlarda ani kararlarla alınan buluşmalarımızın ortak noktasıydı " Beşiktaş " ...
Yokluğunda dert ortağım olan resimler var şimdi odamın duvarlarında.
İstanbul kadar büyük, dünya kadar küçük hayallerim var...
Küskünlüğüm sana değil asla, İstanbul'a...
Sensizken böylesine boş olduğu için kırgınım gittiğim semt ve sokaklarına...

Kadıköy yok artık hayallerimde, Kız Kulesine gidilemez.
Taksim boş ve kuru gürültüsüyle hiç çekilmez...
Beşiktaş ise yalnızlığımı katlanabilir kılan tek yer şimdi...
Vazgeçtim İstanbul'dan sen gittiğin gün.
Anlamıyorum şarkıları,
Gezmiyorum sokakları,
Her kaldırımda çaresizliğin adımları varken;
Tek gördüğüm, " Galata Köprüsü'nde " Keşkelerin kıyıya vuruşları...

Hayatımda ki Aşk'a Hitap...