İstanbul...

rıhtım soğuk,rıhtım buz gibi
üşüyen üveyikler terketmişler bile
sarıyer sahilini
deniz isyanlarda mavi yine
yüreğimin yansımasında
şehir üryan,şehir bir başına
ve ben şehrin uğultusunda
bir şehir düşün ki çaresiz
ne yana gitse olmuyor
ne yana dönse olmuyor
kurtulamıyor ne kadar çırpınsada
kanıyor yaralar en olmadık zaman pergelinde
bir şehir düşün ki
bir sokak çocuğu gibi
sahipsiz kimliksiz
savrulmuş dört bir yana
bulamıyor yönünü kaybolmuş
olmuş bir serkeş
bir şehir düşün ki
kül olmuş hayaller gibi
yanmış bitmiş çoktan
dumanı tüten yıkık dökük bir bina gibi
bir şehir düşün ki
yaşlı gözlerle bakıyor semaya
ağlıyor beton yığınlarına
bir şehir düşün ki
alkolik içmeden duramıyor
karaciğeri iflas etmiş
yirmisinde bir delikanlı
bir şehir ki
birkaç aylık ömrü kalmış
kanlı gözyaşlarıyla
yalvarıyor yakarıyor
ne olur,ne olur
KURTARIN BENİ....



02-05-2009 İSTANBUL-SİVAS KARAYOLU(YOZGAT AKDAĞMADENİ DİNLENME TESİSLERİ)