İstanbul...

İstanbulu görürüm şimdilerde elimde kalan bir kaç fotoğrafında...
Eline bir not yazıp tutuşturmuştum hatta barlar sokağında...
Hatırlarmısın?
Aşkımın şehri istanbulda:
Üç günlük bir rüyada; seni seviyorum...seni seviyorum... yazmıştım...
Uyanmak istemeden sarılmıştın, sıkıca gözlerin kapalı...
O anda düştü uyanmanın korkusu içerime..
Sen görmedin ama en çok o an ağladım...içimden ağladım..
Çünkü bilirdim görmeyi istemediğin tek şey: gözyaşlarımdı...
Hem biliyormusun o gün galata da ağladı, kız kuleside, boğazda...
O gün istanbulda ağladı..
Nasılda sırılsıklam olmuştuk hatırlamadınmı?
O gün istanbulda ağladı...



...............





Hani diyor ya üstat:
Rüyalar gerçek olsa seni her gün görürdüm,
O incecik beline sarılarak yürürdüm...
Bir rüyaydı hep görmek istediğim sevdam istanbul ve sen..
El ele kız kulesi..
Sarmaş dolaş boğaz gezisi..taksimde bir kaç bira birde becerebildikmi valsi..
Varmıydı daha iyisi..


...............




Şimdi mi geride kalan üç beş fotoğraf, zihni kurcalayan tonlarca anı..
İşte bu yüzden uyuyorum devamlı... birleşip gerçek misali bir rüya olsun bunlar diye..
Uyanmakmı?
İstemiyorum...
İstemiyorum...