İstanbul Kokusu

hayallerime asılan yüzünü
bu şehrin yalnızlıklarında arıyorum
giderek büyüyen sessizliğim içinde
güz çiçekleri dikmek istiyorum
nicedir kabuslu uykular çiziyor
yaşadığım sevinçleri
her şey siyah bir rüya
boşluğa asılı

bir martı çığlı uyandırır
solgun bir gün ışığında
hayatı yeniden yaşatır
sonra senin masum gülüşün
bir dal beyaz gül
merhaba sesin
eskimez albümler gibi
ruhumun birazı mavi birazı sen
vakti gelmiş açmış çiçekler
en güzeli İstanbul kokuyor ....