İstanbul S-Akla Beni ( İs-tan-bul)
? İs/li ve sisli bir geceydi sana geldiğim zaman-
Göğsümde asılı yüzsüz ihanetler,
Bulutlu gözlerimin yağmur hasreti
Ve dilsiz tellalların avaz, avaz çıkan sesiyle
Sana geldim...
Suyu çekilmiş ölü bir ırmakken
Denizine kandım...
Dalgalarına sevdiğim kadının saçlarını sakladım.
Yıldızlarında kendi gözlerimi araladım.
Rüzgârında hep annemin kokusu
Göğüne yaslandım...
Çocukluk düşlerimden çalınan
Hırpalanmış ezgilerimi bulma umudumu
Sana sakladım, sende bütün dünyayı akladım...
Yorgunsun biliyorum,
Bunca yüreğin yükünü kendin bilmekten
Sokaklarındaki çocukların gözlerini silmekten
Ve sesi ayyuka çıkan cinayetlerden...
Senaryosu hep yanlış yazılmış
En bilindik aristokrat hallerden
Yorgunsun...
Birazda uykusuz gecelere vurgunsun.
Kedere bulanmış gecenin neminden
İhtilâlci bir gençlik gibi büyüdükçe büyüyen
Denizinden daha suskunsun...
Telaşın dingin bir huzur olmaktan başka bir şey değil
Bunu en az benim kadar biliyorsun.
Bu yüzden sana geldim...
- Tan yerin buğulu yüzüme inat,gönül şavkımı aydınlatmakta-
Bütün kaldırımların ?Yürümekten korkma! ' diyor.
Cesur bir kahramanım sende.
Ağlamaya ramak kalmışken,
Güldüğüm anlarım şahit!
Güneşin zulmetime perde çekmekte,
Geceye yıldız gibi yağan ışıklarınla,
Umutlar içime üşüşmekte.
Tan yerin buğulu öyküme inat,
Şen şakrak şarkılar dillendirmekte.
Susmuyorsun toprağımın özge şehri!
Sözcüklerinin kırıntıları bile yetiyor doğrulmama.
Hayatını üç kuruşa satmış kadınlar bile,
Sende benliğini tanımakta...
En ayyaş halini sokakta bırakanlar,
Hatta kaldırımlar boyu ayaza yatanlar
Yalanlar bile sende yeni bir kimlik kazanmakta...
Doğrulmakta yıkıntılar,
Doğurtulmakta yeni umutlar
Doğru olmakta yanlış adımlar.
Bu yüzden,
Hakkının ziyadesiydi sana vermem gereken
Denizinin köpüğü gibi beyaz
Ve tepelerinden esen rüzgâr şenliğinde
Cemre düşüşlü bir gülüşle...
- Bul/duklarım bulamadıklarımın referansıydı görülmeye şayan-
Ey asırlık tarihiyle şaha kalkmış şehir!
Seninle selama durdu Fatih'li devir
Hangi semtine yüzümü yaslasam
Cennet...
Ne zaman kendimi senden uğurlasam
Cinnet...
Şehriyarsın/kapındayım
Şehriyarsın/aşkındayım
24.05.2010
Abi İstanbula koca şehir diyorlar ya işte o koca istanbul senin o güzel yüreğinden daha büyük deil...Büyük olsaydı bu dizeler ortaya çıkmazdı...biliyor ve inanıyorum ki güzel ve mest eden dizelerinin devamı gelecek...başarılarının devamı dileklerimle...can abim
Güne düsen incinin sahibine tebriklerimle👑
Söz rüşveti sayılır diye kormaktayım bu güzel şiir hakkında bir kaç söz söylemeye,lakin ne sayılırsa sayılsın güzel sözleri hakeden bir şiir olduğu için başlıyorum.
Hikaye tarzında ve bölümler halinden oluşması ile tarzının farklılığını hemen hissettiriyor.Sonra insan psikolojisini evreleri ile resmetmesi de ayrı bir tat katmış.
Daha söyleyecek çok söz var fakat dilim yetmez.Şair İstanbul'da sakladığı ve saklandığı an ile belki sıradan bir öyküyü efsane hale getirmiş.Tebrikler.Alkışlarımı bırakıyorum...Saygılarımla.
Bugün İstanbul şiirleri düşüyor şiirkolik'e🙂
"Hangi semtine yüzümü yaslasam Cennet... Ne zaman kendimi senden uğurlasam Cinnet... "
Aynını hissederim de pek cinnet olmaz sadece hüzün..
Çok güzeldi
Kutlarım😙
Çok hoş bir eser ve anlatımdı...😙 Tebrikler yürek sesinize...👍👍👍 Saygılar