İstanbul Seni Bekliyor

Ben seni unuttum inan, artık adını bile anmıyorum,
Ama gülüm, bak İstanbul seni anlatıyor!
Seni hiç düşünmüyor, gözlerini düşlerime sokmuyorum,
Ama gülüm, bak İstanbul seni özlüyor!

Üsküdar masum bir çocuk, gözleri buğulanmış
Ekim yalnızlığında Çamlıca, yapraklar sararmış
Sen gideli İstanbul'u karabulutlar sarmış
Bak hafif hafif yağmur çiseliyor
İstanbul sana vurgun, İstanbul sana ağlıyor!

Hasret tütüyor geçen her vapurun bacasında
İstanbul sana tiryaki, İstanbul sana müptela!
Bekletme biliyorsun alışkın değil ayrılıklara
İstanbul yaşayamaz içinde sen olmayınca!

Suçlama beni,
Ben seni unutmak için hiç resmine bakmadım
Senden kalan bir çakmak,onunla sigara da yakmadım
Hiçbir şarkıyı dinlemedim sana şiir bile yazmadım
Benden yana sorun yok, ben seni yalnızlığıma sakladım

Ama her bir ruzgar esişinde İstanbul anlattı seni bana
Hasretine dayanamıyormuş, içli içli ağladı omuzum da
Dedim takma kafana, ağlamada, kavuşursun yakında
Sonra umutla baktı gözlerime yine ağladı kana kana

Düşündüm hangimiz şanslıydı, hangimiz daha sevdalı
Sana kavuşmak için İstanbul mu olmak lazımdı
Eğer bilseydi sana böylesine vurgun olduğumu
En karanlık sokaklarına atardı beni
En serseri kurşunlara verirdi yüreğimi
Ama yinede İstanbul kavuşurdu sana kavuşmasına da
Yine bir ben kalırdım yalnız, gece sonralarından sabaha

Oysa şimdi gece uykusuzluğunda İstanbul, Adaları seyrediyor!
Bazen de aşıklar tepesinde yalnız, sigarasını içiyor
Gözlerinin düşürdüğü her bir bakışta seni arıyor
Bugün de İstanbul sana aşık, İstanbul seni özlüyor
Bak gülüm bugün de İstanbul seni bekliyor!