İstanbul Şiir Gibi

Suskunluk sinince şiirlere
Kasım akşamları üşütür hep ifadesizlikleri
Anlamlar titrer cılız bir mum ışığında,
Duvarlara vuran kocaman cümlelerdir gölgeler
Ve henüz okunmamış bir şiirdir
Sanki Yaradanın eliyle yazılan o dizeler...

Suskunluk sinince şiirlere
Solgun bir resimdir şimdi şehir hatıralardan geriye kalan
Ve o yorgunluğu yalnızca yokuşlarından sorulan...
Eskiler bilir,
Suskunluk mevsimlerinde yazılırmış bu şehrin en sesli şiirleri
Oysa
Suya has bir anlatılmazlıkmış bu şehirde durguluk dedikleri
Nedense
Kuşlara su verirken yazar İstanbul hep şiirleri
Ve sulara kuş verirken uydurur hep kafiyeleri...
Sonra
Sihirli bir suskunluk serpilir ikindilere
İlahi bir vurgunlukla esir düşer
Minareler göklere
Sonra
Bir bakmışsın
Susuvermiş
Dalıvermiş
Akıvermiş
İstanbul bir anda
İskeleden ayrılan o her vapurla...

Suskunluk sinince şiirlere
Sonbahar tutar hep şairleri;
Kubbeler tepeleri
Gölgeler minareleri
Sisler mavileri...
Ve kasım akşamları tutsa da ifadesizlikleri
İstanbul bu
Hep aynı
Şiir gibi....