İstanbul Ve Ankara

Yüreğimden yüreğine giden her yol,
Tıkandı , kapandı koskoca dağlarla,


İki yabancı gibiyiz ya hani,
Hani yüreklerimiz yok gibi...
Sanki hiç sevmemişiz birbirimizi...
İşte bu davranışlar yıktı gönül köprülerimizi...
Darmadağın oldu bir anda her şey ve yıkıldı...
Kapandı tüm yollar, kapandı tüneller...
Köprüler yerle bir...


Sanki iki şehir gibiyiz şuan;
İstanbul ve Ankara...
Sen İstanbul kadar çekici ve asil,
Bense Ankara kadar acımasız ve puslu...
Gidişlerim ve gelişlerim kapalı,
Etrafım koskoca duvarlarla çevrili,
Ne ben gidebiliyorum kendimden,
Ne de sen gelebiliyorsun bana...
Tükenmek üzereyim yalnızlıktan Atakule gibi...
Ama yıkılmamak için direniyorum,
Ankara Kalesi gibi...

Sense o kadar asilsin ki Kız Kulesi gibi,
Yapayalnızsın ama gülüyorsun...
Mutsuzsun ama seviniyorsun...
Çünkü biliyorsun sevenin olduğunu,
Çünkü biliyorsun vazgeçilmez olduğunu,
Ve asla vazgeçilemeyeceğini..