Istanbula

hala aklım ermiyor benim bu istanbula,
nedense birden bire düştüm bu istanbula,
her gelen düştü yola,doğru istanbula,
o kadar şehir geçtim,yine geldim istanbula


ne anladım ne gördüm, ben bu istanbula,
ne çalışmak için ne geldim okula,
Allah yardım etsin bu garip kullara,
yarı,aç,yarı tok, düşmüşler istanbula,

hani ya o ihtıyarlar sen niye geldin köyünden,
ayrılmış yılarca buluştuğu,şenliğinden,
onca yıl yaşamış,elliğinden ,günlüğünden,
o da kalmış gelmiş,bu garip istanbula,

kala,kala kim kalmış, şu koca memlekette,
ne tarlada çalışan ne çift eken çiftçiler,
artık çilekler gelmiyor eskisi gibi sebette,
eskiler oldu ihtiyar,gençlerde doldu kente.

evvelce satıyorduk yedi düvelle gıdayı,
şimdi alıyor dışardan ada çayı bile,
satardık her kese kova,kova salçayı,
dikdik istanbula nice köşkü sarayı