İstanbulda Son...

hücreler kilitlenEcek
hayatım nasıl da onarılamıyacak şekilde değişti
hep yaz mevsiminin son günüdür ve
yeniden içeri girebileceğim bir kapı olmadan soğukta bırakılmışım
bir kar tanesi daha düşer avuçlarıma
emin ol dokunaklı anların kendi payıma düşeninden fazlasını yaşadım

hayat ...
hayat hep büyük planlar yapar ve bir sürü insanı es geçer
unuttuğu tek şeydi bir benden geçemedi aslında
hayatım boyunca her yere kalbimin parçalarını bıraktım
şu anda tutkumu
yeteneklerimi aştığını bilerek zorlada olsa gülümsüyorum
ve artık kapımda ne sen ne beyaz rüyalarımda ki bu şehir yok...

unutmadan...
rüzgar hep arkanda güneş hep yuzunde olsun
ve o rüzgar seni yıldızlara taşısın
sonsuza kadar ulaşılmaz ol diye...