İstanbul'un Can Çekişi

İçime çektiğim yeşil bir nefestin
Sessizliğimin ormanındaydı sesin
Ilık rüzgar eşliğinde bugün İstanbul
İçinde barındırdığı en büyük hasrettin
Bir ben...
Bir sen...
Bir de doyulmaz esintin.


Boğazdan izlemekti tüm olanları
Yanımda duran kedinin hırçın bakışları
Hisar üstünde eline almaktı kalemi
Kalemimin yetinmezliği okşardı, sevgi dilenenleri
Bir ben...
Bir sen...
Bir de el açmış yürekleri


Sessiz bir gemiydi varlığın
Mavililiğin üstünden incitmeden geçmesi
Ardında beyaz köpük gibi
Dümdüz bir yol çizmesi
Bir ben...
Bir sen...
Bir de hıçkırıkların sesi


Ağacın kokması, rüzgârın yardım etmesi
İstanbul'un gözlerimin önünde neşesi
Aşkı anlatmak bu tablo altında
Yaprakların bu tepede benimle dans etmesi
Bir ben...
Bir sen...
Bir de İstanbul'un nefesi


Yokluğunun hesabını istemez bu şehir
Varlığının üstüne para versen nafile
İçinde her şeyi barındıran doyumsuz İstanbul
Yokluğun için bir de bahşiş verecek üstüne
Bir ben...
Bir sen...
Bir de içimdeki bu öfke


Sensizlik nöbetleri geçirmekte bu çehre
İlişti gözlerim büyülü bu şehre
İstanbul sana sahip olalı
Teselli buldu kokunda bir nebze
Bir ben...
Bir sen...
Bir de seninle tek gece


Üşümekti İstanbul'da
Savrulmaktı mısraların her hecesi
Kayıp şehir gibi gözümde bu manzara
İçimde yaşamaktı bu sesi
Bir ben...
Bir sen...
Bir de İstanbul'un can çekişi...