Işte

Kara gecelere vermedim ben seni
Bir sonbahar meltemine emanet ettim
Belki birgün tekrar bana getirir diye bekledim...
Hiçbir zaman hüzünle hatırlamadım ben seni
Ne zaman gelsen aklıma hep tebessüm oluşturdun yüzümde
Gülümsemeni aldığım nefes diye belledim...
Hüzünlü türkülerde yaşamadım ben seni
Kuş cıvıltısında bebek kahkahasında buldum
Seni içimde yaşatmaktı tek umudum...
Bu şehre hapsetmedim ben seni
İçimdeki zindanların duvarlarını bile yıktım
Mutluluğunu yaşama sebebim saydım...
Issız çöllerde bırakmadım ben seni
Başka bir yürek için de olsa atmalıydı kalbin
Ben seni benim olmasan bile sevdim...
Dua eder gibi sevdim ben seni
Dilimden hiç düşürmedim ismini
İmkansızlığına boyun eğsem bile
Seni herşeyden çok sevdim işte...