İşte Böyle Birşey

Bu da ne böyle Allah'ım
Aşk mı, sevgi mi bu
Yoksa kara sevda mı
Hayır, hayır hiçbiri değil
Bu hepsinden de öte bir şey
Ama ismi yok bunun
Öyle iki gönül ki bizdeki
Çelik halatlarla kenetlenmiş birbirine
Gözlerimiz mühürlenmiş
Kulaklarımız ise o ilâhi gibi dinlediğimiz
Ruhumuzu ferahlatan
Sinir, stres, ne varsa unutturan
Akıllarımızda yalnızca birbirimizi canlandıran
Kalplerimizden gelen bu duygu şifrelerinden başka
Hiçbir şeyi duymaz olmuş
Özlem gelmiş aklımıza
Koşa koşa kaleme sarılmışız
Edebiyatımız buluşma noktamız olmuş
Duygu şifreleriyle tutuşmuşuz el ele
Duygu şifreleriyle öpüşmüşüz
Yazılarla anlatmışız nasıl sevdiğimizi
Şiirlerle açmışız tüm dertlerimizi
Kalem tutan eller, hisseden gönüller
Kader bu ya, bulmuşuz birbirimizi
Miladımız da böyle değil miydi
Kelimelerdeki gizli anlamlardan aldık elektriği
Neler olduğunu bile anlayamadan
Bir anda oluverdi hepsi

İşte İstanbul, işte böyle bir şey bizimkisi
Güvendim, sana haykırdım içimden geçeni
Sırrımdır bu, sakın söyleme kimselere
Meleğim beni zaten duyar da
Aman diyeyim, bilmesin gerisi
İşte İstanbul, işte böyle bir şey bizimkisi