İşte Gidiyor Çocukluğum
Işte gidiyor çocukluğum
Sevdiğim ilk adam
Belki kucağında masallar dinleyemedim
Belki doyasıya sarılıp öpemedim
Oyunlar oynayıp el ele gezemedim
Gözlerine bakıp kendimi aradığım
Işte gidiyor çocukluğum
Sevgi görmedi ki göstersin
Eskiden böyleydi diyerek avunduğum
Ben daha küçük bir kız çocuğuyum
Beni büyütmeden nereye gidiyorsun çocukluğum...
Masum bir gözyaşına gizlenmiş
Sana ait hayaller sahipsiz kalacak
Kulağımda sensin yankılanacak
Sol yanım da boşluğun hiç dolmayacak
Beni bırakıp nereye gidiyorsun çocukluğum
Kaç bahar yeşerecek sensiz
Ben gökyüzüne bakarken
Kaç ağaç yaprak dökecek sessiz sessiz
Ah çocukluğum
Beni büyütmeden nereye gidiyorsun
Hiç beraber kahkaha atmadan
Sana olan sevgimi anlatmadan
Bir kerecik saçımı okşamadan
Nereye gidiyorsun çocukluğum
Hadi vazgeçtim tüm hayallerimden
Sen de vazgeç beni bırakıp gitmekten...
İnsanın çocukluğu kadar etkilendiği hiç bir yaş ortalaması yoktur. Çocukken ne yaşarsak büyüdüğümüzde içimize dair onlar kalıveriyor usulca... Sevgi görmeyen bir çocuk ileride sevgisiz bir dünya olabiliyor. Çok iş düşüyor insanlığa dair... Güzel bir şiir okudum kutlarım Sevgi hanım, saygımla...