İşte Hayat

hayat , planların dışında kalan
yaşadığın, ama yaşayamadığın
nefes alıp verirken seni boğan
her anın da sennle yaşayan
gölgen gibi adım adım
su gibi yudum yudum
işte hayat, bir var bir yok...

hep burnunun dikine giden
sen ne kadar uğraşırsan uğraş
bildiğini okuyan
sen sanki yokmuşsun gibi seni hiçe sayan
çoğu zama görmezden gelen
eline fırsat geçince
bir tekme vuran

ne eş kalır nedost
hayat denilen şey hepsini alır götürür
bir bir herkesi uzaklaştırır senden
yapayalnız bir başına kalınca da
geçip karşına pis pis sırıtır

ne söylesen boş ertık
10. köyden bile kovulmuşsun
daha sana ne denir ki?

çaresizce beklersin çoğu zaman
kurmak için bir düzen
hayaller kurarsın, biri karşına çıkmış
o seni deliler gibi seviyor, sen onu
bir anda her şey toz pembe
yeni bir hayat
ne yapıcan eskiyi çöpe at

ama öyle değil işte
dalgın gözlerin açılır
ansızın irkilince
herşey yine aynıdır hemen anlarsın
belki kadehlere sarılırsın
ya da kağıda, kaleme
işte bunun adı yalnızlık
işte bu en büyük kahroluş
sadece bir kaç şey ayakta tutar seni
belki gerçek bir kaç dost
her zaman yanında olabilecek
ya da hep bir kırıntısı içimizde kalan
her zorlukta bizi yeniden ayaklandıran
gözlerimide ışığı yanan, UMUT...