İstedi Gök Gözlü Vermedi Koca Adam

Titriyordu kocaman elleri
Taşımaktan yorulmuştu elindeki emanet yüreği
Güven veren bir yüzü
Yılların çizgileri ağırdı geçmişten
O koca adamdaki ürkekliği
Bozdu gök gözlü
Ver! Ver hadi dedi sessizce
Usulca / kemikli /az etli
Küçük ellerini uzattı kocaman adama
Ver! Ver dedi...
Korku dağları bu kadar mı büyüktü
Büyüdü adamın gözlerinde isteği kadının
İrileşen gözlerinde gördü adamın
Vermekten korktuğunu
Küçük, kemikli elli
Küçük kadın
Sabırla yineledi
Ver! Korkma ver bana yüreğini
Hazırdı yasaklara
Girecekti gönüllü günahlara
Bir adım çekildi adam
İki adım gitti üzerine kadın
Olmadı...
Bir türlü ikna olmadı adam
Olduramadı kadın olmazlığı
Kayboldu gözlerindeki adam
Gök gözleri kızıla boyandı
Kızdı önce
Sonra
Sonra hak verdi
Kimin yüreğini kimden istiyordu
Vermeyenin de değildi ki o yürek
Zamanında almıştı alan
Gök gözlü yine geç kalmıştı
Sevdadan yana boy ölçüştüğünde
Karıncadan da küçük kalmamış mıydı yine
Kader pazarda satılmıyordu ki
Dişinden tırnağından arttırdığı ile alsın
Küçüldü küçük kadın
Kayboldu büyük adam
Bitti...
Başlamadan...


Esenlikle ve sevgiyle ...Melekler öpsün yüreğinizden...

İZMİR KARŞIYAKA
18 Şubat 2009