İster Sus ister Ağla...

"Ağlama diyordun ya,
Ağlatmasan ağlarmıydım hiç..."

Hayat yokuşunu tırmanırken
Zirve,
Kayar ayaklarının altından,
Ha düş, ha düşme.
Kahrolası bir korku sarar içini
Adımların kilitlenir.
Boğazında,
Boğum boğum bir kelepçe,
Göz yaşı gözlerde tutuklanır
İster sus, ister ağla...

Sokaklar,
Zirvenin ara yolları yani
Dolaşıp durur hayatlar.
Gözlerinde,
Keşmekeş manzaralar.
Yanı başında
Yalın ayaklı bir çocuk belirir
Parmak uçlarında,
Kirlenmiş umutlar.
Ayaz düşürür yüreğe
Gırtlağına eylül yapışır
İster sus, ister ağla...

Köşe başında
Bir başka hayat belirir
Belirsizlikler yüzlerine yapışır
Bir amca,
Sigara dumanına saklanır
Yüzüne Acemi bir ressam uğramış
Ayaz vurmuş,
Yüz kırışmış, karışmış, çatlamış.
Elleri matematiksel denklemlerin
Yazbozu sanki
Bilinmeyen denklemler
Harcanmış hayatlar
Sonu gelmiş umutlar
Elde kalan,
Nikotin bulaşmış parmaklar.
Gün bitti bitecek
Umudu yarına
Yokluğu aklına düşmüş.
Biliyor,
Biliyor geceye tutuklu kalacak
Biliyorum...
Gözyaşları bu gecede
Yüreğine akacak.
İçin acıya dursun
Tutuklu bir şiir
Boğazına dolanır,
Mürekkep göze dayanır
İster sus, ister ağla...

Ötesinde sokağın
Üstünden hayat geçmiş
Hayli yaşlı bir kadın.
Belli ki direnememiş
Eline tutuşturulmuş bir kaç kuruş
Gözleri orda değil,
Sözleri size değil...
Şiirler savuruyor, şairlik ne ki
Dudakları bitimsiz kalem
Her mısranın sonuna
Küfürler ekliyor.
Nakarat hep aynı,
Sevilmemiş bir yüreğin
Üryan rahmine dayanmış
Hasadında,
Vefasız bir evlada adanmış
Koca terk etmiş,
Evlat gitmiş
Kısacası terk edilmiş.
Gözlerinde nefretin izi yok
Hala sokağın bir ucundan bekliyor eşini
Hala sevilmeyi bekliyor
Belli ki yüreği,
Sevgi diye kanıyor.
Bu sokak onu çok iyi tanıyor,
Kaldırımlarında uyumuş
Çöplüklerinde karın doyurmuş.
Zaten,
Bu sokağa onun adı konulmuş.
Dört çivi ile tutturulmuş tabelada
"Umut sokak" yazıyor,
Elinin tersiyle gözlerini ovuyor
Biliyorum o kadın için için ağlıyor
Gör gözyaşlarını tükenmişliğin,
Sen,
İster sus, ister ağla...