İstifa

I

Mahrur birgün ardında çıplak, yalnıyak, parmak uçlarımda
Kafamın içinde unuttuğun parçanı uyandırmadan tamamlayacakken günü
Muzip hallerini anımsatırcasına batırıyorsun hançerini

Son isyanımı kuşanıp,
En keskin sözlerimle,
Yazıyorum azraile istifamı...

Mahşere sarkıyor hesaplar,
Son aciz ümitler ogüne değin gömülüyor...

Ticari değer taşıyan son nefes alışverişlerime kadar
Yarimin aklına n'olur lades düşür beni rab

II

Soframda en sevdiğim mezeme inat sen aldın yerini
Seninle katık ettim her yudumda rakımı
Ve kadehim bir kez daha senin adına kalktı

Alkol kanımda dolastıkca cesaretim haddini aştı
Uykuya acıkan gözler kefene razı
Yaşarken çekilen ızdırap
Yoksa sonmu bulacak tahta kundakta?

Gecenin soğuk ateşinde azraile el ediyorum
Vebalimi şeytanın boynuna yüklerken
Kanımla kirlenip ziyan olsada bu gece
Sana ardımdan bütün zifiriler hediye

Beni ölüme götürecek bu peronda
Yalnızlık yakıyor tenimi
Aklım binbir parçaya bölünmüş
Her parçası lanetlenmiş
Ve yosun tutmuş sensiz olan tarafım

III

Arza inat ıslak siyah benim sevdamın rengi
Gözlerim yaşlarını saklamakta kararlı
Ağzımda mayhoş bir tad
Genzimi yakarak içime çekip derin bir nefesle seni
Gaddarca savuruyorum
Nefesimin uzandığı sevdalara

Günahlarımın kolyesi olsun son mısralarım
Damlıyor şimdi bileklerimden bir bir anılar
Ölüm bağrını açmış beklerken şahadetimi
Sigarama son öpücüğü koyacak takat kalmıyor sol konumda
Trajik bir sona ramak kalmısken
Kapatıp gözlerimi,
Sürüyorum kendimi ölüme mülteci yollardan

IV

Önce sessizliği yırtan bir sela duyuyor kulaklar
Sonra titreyen dudaklardan kısık dualar dökülüyor
Ve teneşir üzerinde gözyaşlarıyla yıkanıyor mecnun

Aklımın kapıları kapanıyor usulca
Hapsolduğum yeni zindanımda
Günahlarıma hükmen varsın gene karşımda

O an infilak edip,
cehennemi kundaklıyorum sen yangınıyla