İst(y)anbul

nasıl arınırız tüm şehrin fahişeyken ruhu
ve bir kaldırım yosması gibi dururken karşımızda allı pullu

güzelliği örter mi dersiniz günahlarını gece gibi
kim silebilir üzerindeki parmak izlerini

sokaklarında ağzına sakız ettiği hayatları çiğnerken adım adım
ey İstanbul ! sanadır isyanım
tüm Marmara'yı dökünsen kırklanır mı ki şeytani tarafın

şehrinin mabetlerinde secde dursan Mevlama
silinmez alnından yine de o kara

yedi tepeli kabusun direkler arası palyaçosu
düşür maskeni yüzsüzlüğünden
sürdüm savaş boyalarımı

çökmüş bir imparatorluğun kılıcını çekiyorum sana
kuşandığım gelmiş geçmiş bir ceddin silahlarıyla
kibirini asacağım dar ağacına
ve vuracağım seni en masum tarafımla

mangal gibi bir yüreğin külleri boğacak seni
dize gelecek asi tarafların
pırıltılı camekanlarından tabutunla
başında ağlayanların olacak
gözleri ışığınla kamaşmış aymazlar
üstüne toprak atacak


siyah bir çelenk bırakacağım ardından
ve sana
-benim gibi-
bir başına direnen kız kulesini öpeceğim alnından