İsyankar 2

Güle hasret dudaklarda uçuk olarak kalmayı yeğlerdim hayata

Yüreğim bir serçe telaşıyla atıldı hayatın keşmekeşliğine
Avuçlarımda irin dolu yüreğimle karşınızdayım şimdi
Ey yaşam denilen ortaoyununun yargılayıcıları!
Sizler içebilir misiniz kanınızı yüreğinizin can damarlarından

En küfürbaz sevişmelerin ortasında kalakalmıştım
Yüreğim ellerimde!
Sevdalar yoktu artık geçmişten kalan ve gelecekte olacak
Sevgilinin dolgun dudaklarında hayatı kana kana içmek yoktu
Tenimin suya hasret yalnızlığının
Nazlı seher sabahı alnında parçalanması yoktu
Ve zorlu uyanışlarda sevdalar yoktu
Sadece sizler vardınız
Sizler ölümperest şizofren tanrının akıl yoksunu mahlukatları.

Yeni bir ben yarattım bensizliğimden
Ve savurdum her bir parçamı gökyüzüne
Şimdilerde baktığınız her yerde beni görmektesiniz
Çoğaltarak hüzünleri acımı dağlayan beni.

Yeni bir boyuttu bu
Ve burada geç kalmalar yoktu
Acılanmalar,
Güle hasret bir uçuk vardı bu zamanın bitiminde
Uçukluğunu Hayata yeğleyen bir ben vardı sadece

Hiçbir tanrısal kuram yoktu burada
Olağancasına insandınız sizde benim gibi
Benden olan benim dışımda

Ve bensizliğin girdabında bir ben vardı
En olmazında varlığının
Gülgoncası saçaklarında çağırtılarla sevişen ben

Ve tanrı yoktu...
Tanrısallar vardı böbürlenmelerden uzak
Sevdaları yeniden yaratmak vardı
Hormonu bol kaçmış orospu Mesihler yoktu.

Ve tepeden tırnağa aşkla bir ben vardı kimsenin bilmediği...