İtaat Et Sen Aşka

Aldın baharını gül-i aşk bağında,
Ey kader sıra gelince bana dur dersin,
Yaşadın kendince zevk-ü sefayı hayatında,
Bana gelince dudaklarıma ağulu bal verirsin.

Kimi yücedir kendi divanında,
Ben bir garibim sürgünüm kendi içimde,
Bedeni arzuları çöpe atmışım ruh-i huzurumda,
Ateşe düşmüşüm, kul olmak için olmuşum pervane,

Şimdi sana gel desem uzanıver yanıma,
Bilmediğim tüm lezzetleri sunsa bana leblerin.
Dilim söylemez adını, kazınmıştır kalbimde aşkla,
İmana gelir hepsi çözümsüz dertlerin.

Arımın nuru ol, etme bana zulüm,
Yar sevdiğin bensem, ben bende değilim,
İçten içe sevdanı büyütürken bülbülün,
Sanma ki bu ızdıraptan muzdaribim, dertliyim.

Oysa sen gözlerime baksan gelip vücuda,
Hayalini süsleyişimi bakışlarımda görsen,
Aşk hüzne düşer, yaş olur gözlerde damla damla,
İçinden akar nehirler dersin ki sevdikçe sevsem.

Biz neyiz acıları veririz birbirimize,
Ne sen umurundasın acılarımın ne ben senin,
Haberimiz bile yokken aşk deriz alınan nefese,
Yankılanır aşkla ismin içimde, yokken senin haberin.

Yakasım var dünyayı, bakarsan yüreğimdeki kora,
Sen şerri hayra yor, hoş gör aşkını, sakın düşme hora,
Ah bal-ı ruhum, isyana gelme sakın,
Şükrederek yaşamak lazım, itaat et sen aşka,