İtalik

" Evlâ Leke Fe Evlâ ya da bir rivayete göre kırdığın yerden kırılırsın"

Ne olduysa ne geldiyse dünyanın başına

Hepsi sevmeyi becerememekten

Ya da hepsi sevmemeyi becermekten

Hem de hakkını vere vere

Diye yazın isterseniz mezar taşıma

Yahut boş verin hepsini

Hepsi samimiyetsizlikten yazın

Evet evet çok samimiyim

Yazın gitsin

Samimiyetsizlikten hepsi diye

İstersiniz taşa değil

Denizin karaya vurduğu tahtaya yazın yosunlarla

Canınız nasıl isterse

İsterseniz mezar taşı da olmasın baş ucumda yahut tahta

Hüvelbaki ya da el fatiha yazsanız da olur yazmasanız da

Keyfiniz bilir

Ölüler okuyamaz sonuçta

Ama önce yalnızlığımın alnına sıkmam gerek

Tıpkı aksak atlar gibi

Tıpkı uçsuz bucaksızlıktan sökülen taylar gibi

Sıkmam gerek alnına

Çünkü size

Siz sömürgenlere emanet etmeye kıyamam onu

Ben çektim o çekmesin yazık kıyamam
Arkada kalır gözüm yoksa

Yalnızlığımın infazına müteakip dilerseniz recm edin beni

Dilerseniz yakın

Sonuçta ölüm her zamankinden daha yakın

Ve uvertür bitti çok vakit önce konçerto son nakaratta

Evet evet yakın ve denize üfleyin küllerimi

Emrihak vûku bulsa ne bulmasa ne

Sonuçta mükellef bir ölüm olmalı benimkisi

Değil mi ki kocaman bir gemi dünya battı batacak

Değil mi ki canlı kanlı dikine gömülüyüz gök kubbe kabristanına

Degil mi ki hayalet gibi yaşıyoruz hep bir arada ve tekdüze

Değil mi ki kölesiyiz hepimiz hep bir şeylerin biatın

Değil mi ki insan insanın domuzu olmuş hep çamura boğan

Değil mi ki zaman kadar kaypak

Zaman kadar başına buyruk

Zaman kadar amansız bir şey yok insana eş

Olura olmaza acımasızca akıp giden

Değil mi ki saçlarım hâlâ ilk taradığım gibi soldan sağa eğik

Tıpkı dibine kadar solcuyum deyip

Allahına kadar faşist kesilenler kadar soldan sağa italik

Kel demeye dilim varmıyor ama başı tenha olanlar çok muamma

- Padişahtan bozma vezirden hallice tipler türedi türeyeli böyledir bu -

Değil mi ki aklarla kamufle olmuş

Oldukça açılmış

Açıldıkça kırışmış alnımla

Güzel görmekten caymış gözlerden

Gülmek ve öpmekten mahrum dudaklardan ibaret başım

Değil mi ki paralel evrenidir şiir şairin

Değil mi ki her anısı ve yolcusuyla antolojidir hayat

Ha size yem olmuşum ha balıklara

Ha aranızda tek yaşamışım ha şiir içinde yetim

Yeter ki sizden uzak olsun kabrim

Nitekim

Ne tekim bu hayatta

Ne de tekten çok sizin kadar

Öldürün ardımdan simitçileri hiç gerek yokken açlığı bağırıyorlar

Asın kunduracıları durduk yere yollara düşürüyorlar

Linç edin terzileri ne dikerlerse diksinler ruhu ısıtamıyorlar

Çarmıha gerin tellalları hep savaşa davetiye çıkartıyorlar

Ve kahrolsun bütün oduncular kuşları yuvasız bırakıyorlar

Sonra susup akıtın timsah gözyaşlarınızı

Yaşasın riya yaşasın erk diye bağırın sonra

Yeter ki mesut olsun baş köşede oturanlar

Her neyse işte

Gidiyorum sonuçta

Ne halt edersiniz edin

Bana ne

İrademdir

Bu gayya kuyusu

Bu umut simsarı

Bu gülüş kalpazanı

Bu vitrini cafcaflı

Tezgah altı bok püsür içindeki

Hayat denen panayırda

Men ediyorum sizi

Ardımdan ağlamaktan

Ve her şeye rağmen

Bütün maymun iştahlılar bir yana

Gider ayak dilerim ki

Kim kalırsa ezilenden yana

Kim kalırsa iyilikten beri

Kim kalırsa şefkatten öte

Kim kalırsa merhametten yeğ

Kahrolsunlar gülmekten

Geberip gitsinler mutluluktan

Paçalarından aksın huzur

Düşmesin yakalarından

Aşkın da sevginin de eli

Ömürleri uzun

Mekanları cennet olsun emi

Ne merak edin beni

Ne de acele edin ecele

Ben oyalarım cehennemde zebanileri

...