İyi Yolculuklar

Çınarın karnına açılan ayna,
iklimle alakası olmayan bir kış yansıtıyordu saçlarına

ve bir de;

bozuk para kokusu vardı kadının ellerinde
karnına sakladı onları...

saç diplerine kadar, öksürüğe boğulmuş
çelimsiz bedenini,
başparmağındaki karınca yuvasıyla beraber
bir uçtan öte uca taşıdı...

omzu doğurganlığa adımlanırken,
kayısı kokusu sindi üstüne...
iki pencere arasında buğulandı kadın

soğuk fayansların üstüne,
tura düş-tü

yazı olmak istemişti...

daha önce çiğnenmemiş
cümleler sıralamak,
bir nigâh molasında...
altı-üstü
kahve çürüğü boş bir renk...

içinde acıttı onları...

deniz fenerinden istasyonlar geçiyordu halbuki,
günlerden neydi, hatırlayamadı
balıklar tuz fışkırtıyordu çırpınan kuyruklarından,
yüzüne
anlamadı...

tütün sancısı üflüyordu kadının gözleri
uykuya sakladı onları...
sular yükselince bildi,
bugün ?o gün?

ceplerindeki kağıt gemiler ve
avuçlarındaki koku, pamuk şeker almaya yetmemişken
pencereye kafasını dayayıp sadece
?iç çeken? çocuklar gibi
baktı...

tırmaladığı biçimsiz dudakları arasından
aynayı kırdı, dal'ı dil'e vurdu;

?iyi yolculuklar?