İyikim

Dolaşıyor zihnim, bölünmüş uykunun gözbebeklerinde,

eski bir atlas oluyor gölgem, şehrin el ayak çekmiş yüzünde

kalbimde haklı bir kırgınlık, özlemlerimde derin izler

sihri alınmış nefesin sesi gibi sevişlerim

karanlıkta bir ışık süzmesi güneşi arayan tenim

sus diyor içim sus

sonrası bir ip gibi boğazıma dolanıyor

geride bırakıyorum kırgınlıklarımı

intihar ediyor tenimde bir bir kelimeler

geceye ve sana esir düşüyorum

kendime, bir tek kendime soruyorum canımın acısını

“içime attım içimden atamadım” seni

şimdi sarılsan saatlerce ağlarım

ah be adam gözlerine düştüğüm günden beri

üstüm başım sen

çıkarıp atamıyorum gülüşlerini

keşke dememek için sihirli bir dünya arıyorum

ve inanıyorum göğün sonsuzluğuna

muhatabı diyorum, işte orada

kalbim hırçın, gözlerim asi, sevmelerim kırgın sana

isyana yelteniyor kelimelerim

hüznümü sığdıramadığım yüreğimi biir bir sorguluyorum

her adımda düşüyorum yangınına

ve yıldızlı gök evinde kayboluyorum

yüreğimde ne varsa sevdim diyorum

rüzgarına yüzümü adar gibi

gecenin sabahı doğuracağı saate bakıyorum

yol boyunca dilimde bir şarkı

geçiyorum gecenin koynundan incecik

sevginden sevgime ...

ruhuma nüfus ediyor bir damla yaş

buz mavisi bir soluk, karışıyor eğildiğim güneşin yüzüne

hadi ebedi gülümse...