İyot Kokularindan Uzak Sabahlar

Bir gün balık,
Bir gün ormanda mantar toplarken,
Bir yeşil ördeğin peşinden günlerce koşarken,
Dere, tepe, bataklık dinlemeden...
Özgürken yüreğim...
Bir yere bağlanıp kalmaktan korkarken ,
Çoğu zamanları...
Evlenip çoluk çocuğa karışıp ta:
Esiri olmak geçim derdinin.
Kalakalmak tek bir şehirde...
Denizden uzak...
Ormandan uzak...
Ufuklardan uzak...
İyot kokularından uzak sabahları.


Ve şimdide
Alışmak , kanıksamak bu şehri...
Bağlanmak hiç gitmemecesine,
Ağaçsız da...
Denizsiz de...
Ufuksuz da olsa,
Kömür kokularıyla bile...

Önce memleketim gelir aklıma,
Denizi özledikçe.
Sonra İstanbul .
Ah İstanbul ! nerden düşer fikrime
Hiç hesapsız..
Özgür yüreğim.
Özgür yanım...
Kırılan bir cam gibi.
Hala parçalanır içimde


05.01.2009