İzan

Dilinde tüyden bitirilmiş bir Tanrı; ellerinde bulaşık
Zihnin şapırdattıkları...Kaçta kaçısın ki varlığın?
Ey yokluk denizinde sektirilen biricik çakıl taşı
Dipleri boylarken çizdiğin halkadan mı bu cesametin?
Tanrım, küf bağladığın yerlere ışığını lütfet, lütfen izan ve merhamet

Paraben kabuk bağlamış zihin; koruyucu bir aydınlık sanır bunu Zihni
Kaşıdıkça dökülüyor dilinden biteviye yitikliği; yoklukla aldanır Zihni
İnkar edecek ama varlığına güç yetiremez zihin; biricik yalnızlığında Zihni
Dağları Denizleri Kuşları bilirde... Sırtlana omuz verir, yine söver bizim Zihni
Tanrım, affına bir yol bulmak için İzan lütfet, lütfen izan ve merhamet

S(y)N