İzmir'de Bir Kadın
Yıllar önce yağmurlu bir Karşı/yaka sabahı
İlk o küçük akasyanın altında tanışmıştık
Çok zaman geçmemişti üzerinden
Can ciğer kuzu sarması arkadaştık
Altı sularında buluşup köşede
Her sabah beraber binerdik otobüse
Sarı Saçlarında hep bir şapkası vardı
"Kimseler bilmez" derdi,aman ha!
"Tek sana anlatıyorum sırlarımı"
"Özenle çıkarıp takınca mutluluk maskemi
Yarım asırlık naftalin kokulu kutusundan
Bir kat daha sahipsiz hissediyorum kendimi
Kan damlıyor yüregimin o meşum kuytusundan"
Her akşam geçince aynanın karşısına
Bir ben biliyordum,canının nasıl yandığını
Ve kimselere söylemiyordum sırlarını
Saçlarında ıhlamur kokusu
Teninde İzmir imbatı vardı
Deniz gözleriyle öyle güzel bakardı
Sormayın, söyleyemem size ismini
En son Bostanlı'da vedalaşmıştık
Adı yok
Kod adı yasaklı.
ah izmir ah.. bana neler verdın bı bılsen... sevdamı verdın bu şiir benım ıcın daha anlamlı ben şairin ayrıldığı BOSTANLI da buldum ve ılk orada buluştuk hayatımın anlamıyla... izmir herşeyim benım...yüreğine sağlık abi...
hımmmmmmmmm.. giz dolu bir şiir... kodadı yasaklı ve ihbar edilir diye ser verdi sır vermedi şair.... tebrikler👍👍👍👍
anıları ve ilker bütün deniz tüm yaka karşısında şiirin...
saygım hep ,güzel sözlü şair'e.
Üniversite yıllarımdı, her sabah bindiğim aynı otobüs ve her sabah yanımda oturan aynı amca. Belki çocuklarından, torunlarından bile daha çok dinlemiştim dertlerini. İlaç saatlerini bile öğrenmiştim, Hakkı amca deyişlerim geldi aklıma, saat ikide tansiyon hapını aman ha unutma🙂 Aklıma getiriverdi birden satrıların o günleri ve gülümsedim. Şiir mi, çok güzeldi. Sevgimle.
yasaklar, yıllar sonra keşkelerle bizi dağıtır dost:)