Jiyan

sen ki;
yaşam ateşim




ağarıyor gece, ağlıyor yıldızlar
adını d/okuyorum gecenin gergefine
birazdan sabah olacak, ezan sesiyle sonlanacak gece




dinle Jiyan!


kalbim d/üşüyor yine iliklerimden
haksız bir davada yitirdik saydamlığı
bu kaçıncı ayrılık, acılara gark olduğumuz
gözlerimden akan yaş gibi süzülüyor hüzünler
ölmeden önce öldüğümüz günlere mi yanmalı
yanmadan yaşadığımız yıllara mı
neyi sorguluyor içimdeki kalleş!




ah Jiyan!

ufkumu aydınlatan ışık
parça parça öldürülüyor sadelikler
bu bozgun hava, şu rakseden duman
hangi iklimdi çocukluğumuzun payına düşen
kanatıldığım/kanattıklarım şimdi nerdeler
zaman tanısak kedere, merhem niyetine sürsek
sabır eylesek düşmeden yeisliğe, tespih gibi çeksek




duy Jiyan!

çarem, sığmaz oldun içime
sen ki yarım yanımın diğer yarısı
tamamla eksikliğimi, alıp götürme varlığını
sen yoksan gelmez baharım-yazım/sensiz talan edilirim
çocukluğum, kardeşim, eksik yanım/yaşam ateşim, sebebim




bak Jiyan!

eğreti duruyor samimiyetler
maskeli yüzler nikotin misali zehir damıtıyor
berduş kalabalıklarda keş oluyor yalnızlığım
gerçekler hep bize ukde oldu Jiyan!
ağustos buz gibi eridi avucumuzda
ziyan oldu insanlar bir sabinin saflığında
tükenir olduk yine bilmediğimiz yollarda



ver elini Jiyan!

çıkarma ayaza gözlerimi
s/akla zamanı, gelecek kuşatsın sevgimizi
yaşam ateşini yaksın dostluğumuzun kıvılcımları
yeniden doğmalara dirilsin ömrümüz Jiyan
zılgıtlarla gömülen nefesimiz, ezgilerin içinde can bulsun

yeniden doğ/alım Jiyan!
yeni yetme bir şairin acemice şiirlerinde...




fulya/ağsts2010