Josephine

bir hayattan başka bir hayata geçiyordu josephine
başkaları da vardı elbet bu büyük yalnızlığının içinde
sabahtan başlıyor kelle başı çocuklarını saymaya
ve her sabah kırk yaşında uyanıyor josephine
öğlene doğru kırk kibrit çöpüyle tutturuyor yakasına kalbini
elbisesinin söküldüğü yerde başlıyor aşk
dikiş tutturamıyor hiçbir seferinde

bu denizin ardı ufukta çoban yıldızı, yıldızlar josephine
gökyüzünün mil taşları yıldızlar da yalnızdır
ne aşk ne şehvet ne yıldızlar ne de gökyüzü
yalnız bir kayığın içinde birlikte ölmeliyiz josephine

imkansız aşk yoktur, aşk baki kavuşmak imkansızdır
uçurumun kenarında bir romanın kahramanı josephine
vurdukça dalgalar, gözlerindeki uçurumdan aşağı düşmeliyim
sen inanmasan da bir gün sular durulur, durulur eminim