Kabuğuma Çekiliyorum

Çöle döndü yokluğunda gül bahçem

Sensiz zamanın içinde kayboldum

Oysa hem gündüzümdun hem gecem

Sensiz kalabalığın içinde yalnız kaldım

Kurudum savruldum koptum dalımdan

Sensiz ne bir avuç toprak ne cansuyu

Değişmiyor yazılanlar silinmiyor alından

Sensiz çaresiz suskun ve yapayanlizim

Canımdan can gitti ömrümden ömür

Sensiz anlamını yitirmiş şiir gibiyim

Gel al bu sevgini içimden süpür

Sensiz kanadi kırılmış bir kuş gibiyim

Yılmadım vazgeçmedim ama tukeniyorum

Göz pinarlarim kurudu artık aglayamiyorum

Al kalemim sende kalsın bu son olsun diyorum

Yokluğunla başbaşa kabuğuma çekiliyorum

Yunus Emre Kayabaşı