Kaç Ömür Vermem Gerek Ya Rab

Değil gülüşüne
Küçücük bir tebessümüne bile
Neler vermezdim ki.
Peki;
Peki ya şimdi !
Ne kadar yüreğimin yüreğine aç,
Sevgisine muhtaç olduğunu bilmiyor bile.
Keşke bilse...
Ve,
Ummadığım bir anda çıkıp da gelse.

Dudaklarımdan okunur,
İçimdeki acı ayazların izleri.
Ve
Siyahın her tonu rengi.
Gözlerimde ise;
İçimi paramparça eden hasreti.
Oysa ben,
Deniz âsÎsi gözlerine astımş,
Gözümü kıpmadan bağışlamıştım ya Rab !
Adıma yazdığın o muhteşem cenneti.

Daha kaç bahar bekleyeceğim
Bekletecek kimbilir.
Aç-açık
Ser-sefil,
Pel-perişan.
Ne dilde,
Ne yürekte,
Kalmadı,
Kalmadı tükendi derman.

Ne güç yetirebildim bu sevdayı yüreğimden silmeye,
Ne de,
Ne de ona
Yalın ayak yapıldak varmaya.
Kaç ömür vermem gerek ya Rab !
Öpe-koklaya
Sıkı sıkı sarmaya