K/aç Şiiri Doyurur Gözlerin

O kente yağmur yağarken,
yüzünde çocukluğundan kalma sıska hüzünlerinle
ve ana yadigârı eskimiş sessizliğinle
başıma hoyrat bir kavak yeli olmuştun...


Aslında öncesi vardı hikayemizin
hikayemizin dediğime bakma sen
biliyorum
biliyorum gözleri mucizem
bu yalnızca benim hikayem!
sana hiç tat vermemiş
benim birkaç ayıma meyletmen
geçici arzuların ve
alamadığın hazların olmuşum muhtemelen
bu yüzden olsa gerek gidişin benden...


Gerisin geri sürüp gitmiş
çözüme varamadan düğümlenmem
sende serimle biten
bende halâ gökten elma düşmesini bekleyen
yitik bir hikayenin şiire düşen
parantez aralarına saklı
ağrılı zamanlar kaldı...


Şimdi nerde kalmıştık demeden
hatta hiç ara vermeden
aç şiirlerimi doyuruyorum gözlerinden...


Mevlâna'nın,
ilâhi konaklardan geçerken
her çıktığı menzilde Yunus'un izini görüşü gibi
yazdığım her dizede gözlerini g/örüyorum!
gül gülistan oluyor sonra sessizliğin kuytularında ölüyorum...
bilmiyorum gaipten gelen bu sessizlik bu kadar mı vazgeçilmez?
bu kadar mı dönülmez gittiğimiz yollar?
hiç bilmiyorum...


Sonra her zamanki gibi,
senin haberin olmadan
yüzünün gökkubbesine sığınıp
mekki yalnızlıklar yaşıyorum...
ardım sıra mavi yoksunu şiirler el sallarken,
gözlerinin kuy(t)ularında safir umutlar topluyorum
bin yıl boyunca gözlerinle d/uyuyorum
her ömre bir kere düşen aşkın leylini...
kirpiklerin değiyor
ruhumun al perçemli düşlerine
ansızın uyanıyorum
ve hayıflanıyorum kendi kendime
seni yaşayamadığım günlerin sesiyle...


Ah ziyâsı zifir kesiliyor tan yerinin
yokluğunda ağaramıyorum!
sonra sırtımı yaslayıp bir volkan ağzına
küllerimi rüzgara bırakıyorum
biliyorum bir şiir satırında
gözüne ben kaçıyorum
üflemiyorsun
yanıyor canım
ardımda ne alev kalıyor ne de dumanım
ve dalımdan düşüyor heyecanım
biraz titreyen nefesimle
biraz bozulan efsunumun hüznüyle
ve gözlerinin ebedi hikmetiyle
bir şiir yazmaya koyuluyorum
yine gözlerin tutuyor tümceleri vurulmuş ellerimden
__bin şiir b/uluyorum!
gözlerinin vazgeçilmezliğinden...

Biliyorum,
gözlerin varoldukça
varoldukça adın
sus(a)mayacağım!
aç kalmayacağım!
ayrılık ömrümün törpüsü olsa da,
bu ömrü seni yazmakla harcayacağım!

(ay düştü saçları kızıl akşamlarımın ardına / bir şiiri daha doyurdu gözlerin senden kalma yıldönümlerim adına!)

17 nisan...10'dan