Kaçan Gemiler

Seninle, yıllar önce nasıldık.
Beni nasıl bulurdun, bir zamanlar,
O zamanlar, ben fakirdim,
Belki kafasız, akılsızdım sence,
Ama biz insanlar, hep böyleyiz,
Bir gemi kalkar gider,
Onu diğeri, onu da bir diğeri izler,
Bilmeyiz ki, bu giden gemiler,
Bizim kaçırdıklarımızdır,
Gerçek temizliğin, bunlarla
Bunlarla, sevginin güzelinin,
Kendimize layık olanının,
Bunlarda, bir bir gittiğini,
Kaçırdığımızı elimizden, bilmeyiz,
Yinede hiçbir şeyimizi,
Hiçbir zaman, kaybetmemiş gibi,
Mutlu görünmeye çalışırız.
Nimetleri andırır, bu kaçanlar
İnsanız gururumuz var,
Kafamız var, dilimiz var hülasa.
Utanmaya, yüzümüz olsa gerek,
Bunlarında, bu gemilerle ve ya,
Son gemiyle kaçırılmadığını,
Bilmeliyiz, bilmek istemeliyiz;
Veya elimizde tutmaya, uğraş vermeliyiz,
İşte sen, bu son gemiyi de kaçırdın,
Hem de öyle bir kaçırdın ki, güzelim,
Bir daha geri dönmeyecek,
Senin yaşadığın sahillere,
Yanaşmayacak bile, bir daha,
Uzaktan bakacaksın artık,
Bir zamanlar, senin limanında,
Bağlı olan ve senin olan gemiye,
Çok uzaklarda sallanacak,
Hiç çözülmeyecek sandığın,
O vefasız limanında, sadece,
Bir halat ve köpükler kalacak,
Üzüntülü günlerinde, bir başına,
Hep o günleri anacak,
O son gemiden geriye kalan,
Kopuk bir halat, denizde biraz köpük,
İşte benim hayatım diyeceksin.