Kaçırdım

odam ıssız ve karanlık bir de senin olmayışın tam bir bahtsızlık
istemiyorum bir an olsun bir damla ışık memnunum karanlık sensin benim yoldaşım artık
sözlerim ağzımda artık ıslanmadan çıkıyor, kimseyi mutlu edemem diyor apansızca saldırıyor
gidin yanaşmayın istemiyorum artık ne sizi ne de sevginizi
gözlerim ele veriyor kendimi sizi nedense bir zamanlar nedensiz yere sevdiğimi
aşkımı sevgimi bilmiyorum kalmadı bende ya da içerimde yaşayan kişide
yenisi yok ama eskisine söz geçiyor şimdilerde oda sen bilirsin diyor sevmem bir kere
ya işte siz sayın sevgililer bir gün olursanız benim gibi küsmeyin dünyaya kapatmayın pencereleri
ben sadece diyorum çünkü yapabildiğim bu kadar, yapabilsem tekrar sevgimi diriltebilsem
denerim düşeceğimi bilsemde gururumu yok sayarak
yok olmaz artık tren çoktan kalktı yok bu sefer bir daha yolculuk