Kaçıyorum Senden Hayat

Hüzün treninden aldım biletimi
Döner miyim geriye bakar mıyım ardıma bilmiyorum
Gidiyorum nefessiz kalıyorum karabasan tünellerde
Kompartımanlar hüzün kokuyor göğsüne yaslandıkça
Demir dışardan daha soğuk işliyor tenime
Kaçıyorum senden ey hayat!
Yeter taş vurup kırma artık cam kalbimi
Islatıp kaçma ateşten bedenimi
Yıkılıp kalsam şuracıkta....
Kimseler bulmasa beni