Kaçmalıyım Bu Şehirden
Kolay sanırdım vedaları
Arkama bile bakmaz koşarak uzaklaşırdım
Oysa şimdi bolca görüşürüzler
Ya hoşçakal yada elveda olmaydı
Ne oldu da takılı kaldım
Çocukluğumu çalan sokaklara
Köpeklerin acıdığı ruhum
Yağmur düşmezdi tenime
Su yetmez temizlemeye
Kaçmam gerek bu şehirden
Cehennem ateşi gözler
Mavilikleri severim
Yeşil ne varsa namedir
Beyaz deliliğim kırmızı kinimdir
Nefretim beton kokusuna
Acım yanan tenim kanayan şakaklarım
Kaç sigara söndü göğsümde
Esratemin tek şahidi
Kaçmalıyım bu şehirden
Geri gider oldu ayaklarım
Hissettirmeden kalbimi de çaldın
Onu da bırakıyorum sana
Ruhsuz bedenimi
kalpsiz tenimi aldım bavula
Müsade edin yollar
Bedel ödedim gitmek için
Şimdi kuru bir göz yaşım var sana
Kal deme gitmem gerek sevgili
Bolca çığlıklarımı susturduğum kahkalar bırakıyorum
Kızma ağlamam ben tövbeliyim göz yaşlarına
Köşe başlarına saklanmış geçmiş
Dönüş haram bana
Nasuh yeminim var, dönmemek üzere
Beni gülüşlerimle hatırla ey şehir
Karanlık çöktüğünde attığım narlarla
Son sigara izmaritimi bırakıyorum toprağına
Acı alamam yanıma
Affet boynu bükük dumanım
Bu elvedam sana
Hoşçakalın salıncaklar
sabahladığım banklar
Hoşçakal bukrem
Bu şahitliğini ettiğim son doğuşun
Hoşçakal tanıdığım her simâ
Bu elvedam sana benim şehrim...
Bir şehrin izdüşümü gibiydi şiir veda öncesi. Kaleminize sağlık.
Zarif ve güzel :)