Kader

= KADER =

Seni düşündüm hiç aklımdan çıkmadın
Bir ömür boyu bekledim seni, yılmadım
Bana hep acı çektirdin yıllarca bıkmadın
Bir teselli bile vermedin sen bana, Kader

Kaşlarını çatıp gözlerinle beni süzdün
Hor görüp sonra da dudak büzdün
Bir eda, bir caka, bir çalım ile gezdin
Bir anda beni dillere düşürdün, Kader

Hep varlık ve yokluk içinde kaldım
Kendime yeni bir dünya kurdum
Hayallerim yıkılınca birden soldum
Şu yuvarlak dünyayı tanıyamadım, Kader

Aradım durdum yıllar boyunca
Uzaktan bile olsa sesini duyunca
Bir dostu bir yareni gözle görünce
Bırakıpta gitti beni, el gibi kader

Sevgiye hasret gönüllerin var
Bütün dünya kainat seninle var
Hepsinin de ayrı ayrı dilekleri var
İyilerin dileklerini ver onlara kader

Herkesin gönlünün bir efendisi var
Doğruluk dürüstlük kalplerinde var
Bütün bu kainatın bir yaradanı var
Bunlarda resul?umuzun adı var Kader

Düştüm bir serap, bir hayal peşine
Kötü rüyalar girmedi, şükür düşüme
Acılar içinde yaşadım ak düştü saçıma
Boyun büktüm sana, yılmadım kader

Aşkınla sevginle durmadan yandım
Pembe hayallere yalanlara kandım
Birgün bana da güleceksin sandım
Döktürdün gözyaşlarımı bana, Kader

Dağlar taşlar gökyüzünde uçan kuşlar
Yerde gökte karada denizde bütün canlılar
Yeryüzünde Yaradan?ın adını zikreder
Hepsinin hayatı, varlığı, senden sorulur kader

Acılarım feryadım semaya yükseldi
Bir derdime bir yenisi daha eklendi
Senden bir haykırış nida beklendi
Karanlık dünyama, ışık oldun kader

Sevdiklerime falıma baktırıp sordum
Bir gün gelecek diye düşler kurdum
Neden diye niçin diye kafa yordum
Bu işin nihayetine eremedim kader

Senin yokluğun hep çile oldu
Acılar cok birikti sanki doldu
Bahtım hep açıktı seni buldu
Onu da bana çok gördün kader

Köprüler kurmak istedim hep dostluğa
Örnek olmak istedim sadece insanlığa
İstediğim kavuşmaktı azıcık varlığa
Bir acı tesadüfle onu da yok ettin kader

İyiyi güzeli dostluğu kardeşliği istedim
Bu yolda gidenleri hep destekledim
İnsan sevgisini kötülerden gizledim
Hepsini bir seferde bitirdin sen kader

Sevgi ile yanan bir ateş yaktım
Dünyada ki her şeyi kafama taktım
Çevremde ki kötülüklerden korktum
Hep önümde ki yolu aydınlattın kader

Biraz ateş, biraz kül, biraz da duman
Yandırdın Yaktın kül ettin beni her an
Söndürdün bu ateşi sen, zaman zaman
Bir buruk acı oldun sen bana kader


Yazan = Cengiz Pekince
19.08.2008