Kader

Benim doğduğum yerlerde;

Gidene kal denmez git kendini kurtar derler hep.

Blöf yapsanda sensiz yapamam diyenin olmaz.

Sevmezler ayakta duramayanı, birine yük olanı.

Sevmezler gurbete gidip, hayata tutunamayanı.

Dile düşersin eğer bir baltaya sap olamazsan.

Sitemi yoktur kimsenin hiç arayıp sormasanda.

Herkes kaderini yaşar akraba kardeş olsanda.

Sorumlu tutmaz kimse seni kendi kaderinden.

Kimse bilmez sünnetini, düğününü, askerliğini.

Söylerlerse duyarlar işini, eşini varsa beşiktekini

Masrafa girmesin diye söylenmez gurbettekine

Düğün dernek cemiyet hatta toprağa verilen bile

Toplu alırız haberleri bir yerlerde birini görünce.

Miras kavgası olmaz ölenden kalmayınca miras

Severiz birbirimizi hiç tanımasak görüşmesekte

Kimsenin kimseye geçecek hakkı olmadığı için

Zırt pırt helalleşmeyiz kandillerde bayramlarda.

Sarılıp ağlamayız, aradan yıllar geçmiş olsa da.

Sorgu suale çekmez, kader böyle deriz hayata.

Herkesin herkesten beklentisi sıfır noktasında.

Duyamazsın kimseden hayırsız lafını bu ellerde.

Benim doğduğum yerlerde var yok, yok çoktur.

Çocukken ayrılıp evlenince döndüğümde köye.

Babam bile hoşgeldin demedi görünce köyde

Hakkımı helal etmem bir daha gelme dedi köye.

Belki de istemedi yoklukta yok olmamı benimde

Şimdi bu diyarlarda edilen sitemleri, kavgaları

Osuruktan gamları, dertleri, kederleri görünce

Sitemim yok kanımdan, akrabamdan olanlara. İyiki doğmuşum oralarda, iyiki akrabalarım orda

Dualarım herkesin yerinde sağ mutlu olmasına.

Benim doğduğum yerlerde yaşamak istiyorsan

Dünyaya gelirken, kimseye güvenmeyeceksin.

Öğreneceksin ayakta durmayı, hayatta kalmayı.

Sütçüler Kesmede yaşın kaç olsada.

Yaş elliye dayandı artık...

Bundan sonra artık, elimden tutan devlet Baba.

Şefkatli kucağını bize açan Manisa Soma Ana.

Herşeye rağmen bedenimiz doyduğu yerde.

Ruhumuz doğduğumuz yerlerde...