Kader Değil

Kader değil
Yitik ülkenin
Eksilen çocuk nafakaları

Sürgün hayallerin
Çıkmazına sıkışmışken, iki gözü çeşme mahpuslar
Arka mahallenin eksilen güneşine
Sığınıp çıplak o omuzların titremesi
Üşürken ıssızlık
Yalın ayak yalnızlık başladı
Vurup gurbetin bam teline türkü söyleyen kuşlar

Nefesimiz kokmadı hiç
Nefsimiz doyarken
Bir sofrada dört kap yemek dumanı tüttü
Tarhanaya çalınan beş tahta kaşığa inat

Bir de kırmızı şarap
Limon sıkılmış bir elmanın yamacına ilişen metal çatal parçası

Sarhoştuk
Üzüm kör ederken gözlerimizi
Mahoş kokulara fasıllar süsledik

İçli bir ninni başladı
Numarası bila o hanenin tahta avlusunda
Kundaksız kara tenli bebeğin uykularına çaldı memleket ezgilerini
Hızmasına yaş düştü, kaşı ortalı taze kadının

Üç kuruşluk hayal damladı
Kiremit aralıktan yağmur misali
Yatağın tam ortasına
Tas doldu
Tasa boşaldı çamurlu sulardan

Hiç bilmedi sevişmenin hazzını
O kilidi paslı kapı ardında
Orgazmsız bebeler doğdu
Mecburiyetten

Azalan lokmalar sayıldı
Çocuk istihkakına düşen
Eksildi sabah ezanında kara zeytin taneleri

Suya doğrandı
Üç günlük ekmekler
Ya da peksimet misali battı az demli çaya, az şekerli niyetler


Kader değil
Yitik ülkenin
Eksilen çocuk nafakaları


Üç çocuk
Üç çocuk daha
Göç susamlı simit parçasına...