Kader Mahkumu

Samandan bir sedir üstünde,
Ellerim ranzanın bir ucunu tutmaktan nasır olmuş.
Çaylar senin demlediklerin gibi olmuyor anacım
Burada kahvaltı üç zeytin,
Bir kibrit kutusu peynir, iki dilim ekmek...
Yenmiyor anacım,
Seninle yaptığımız bahçe kahvaltılarına doyamadım...

Verdiğin inci tesbihinin taşları yumuşadı babam,
Çektikçe aklıma geliyor, öğütlerin vuruyor şakaklarıma
Gözlerime düşüyor senin bana oğlum deyişin...

Sahi, Mustafa ne yapıyor? kerata bitirdi mi okulu?
Aman dikkat etsin, devamsızlığı olmasın hiç
Üç dedi mi çıkıyor zaten,
Bak bize, tam gün yazılıyız defterlerde
Bize üç dendi mi helaya bile gidemiyoruz burada,
Kıymetini bilsin;
Biz sadece gökyüzünü seyredebiliyoruz burada...

Görüş günleri ağlamayın sakın karşımda,
Bir daha ki güne kadar dinmiyor gözümün yaşı
Ve sakın geç kalmayın ha!
Kimse gelmedi mi çok koyuyor adama...


Onu sormuyorum anacım,
Aylardır yüzüne hasretim bilirsin.
Benden sonra tırlattı diyor babam
İnanasım gelmiyor ama,
Bilsin ki;
Ben tırnaklarımla gelmeyişini kazıyorum duvarlara...

Burada rahatız çok şükür,
Her gün Emirgan, Beyoğlu,Taksim...
Arkadaşları götürüyorum oralara,
Ben mi? ben hiç çıkamadım ki bizim mahalleden,
Ne misket oynadığım arkadaşlarımı,
Nede aşkını unutabildim mahallemin
Hele birde sabah simidi, yanına demli çay...
Ah anacım,
Nasıl çıkarım hayallerimde de olsa mahallemden...

Dinine yandığımın kızına söyleyin hele,
Bir daha ki görüşmeye gelmezse
İlk gördüğüm yerde basacağım tokadı....
Sahi, daha otuz sene var değil mi bu hayale...

Hakim yine erteledi anacım,
Duruşma mı duruluşmamı orası bize kalsın,
Yattığımız yerden sizlere selam olsun,
Şafak;
Otuz yıl dört ay...