Kaderde Yad Edilmek Var

Ahh...
Şu kömür karası
gözlerin yok mu
aklımı çembere alıp da
sabahlatan.

Haşarı bir özleyişin
içine sığmayan
bin bir geceden
birinde bitmeyen.

İçtim bu nadir
manası anlaşılmayan
ferah çakırkeyf
aşk mulakatından.

Gönlümün rahiyasında
sarhoş oldum
önce tereddütten
sonra telaştan.

Yollarını benimsedim
söz dinleyerek.
İncinsem de
ferahlığı saçtın içime
hiç tükenmeden...

İstersen
dudağımın
nemini tatlandır
al,pembe sözcükler akarken
bal dudaklarından!

İstersen
içime birikmiş
hislerini tutuştur
kalbime boşaltırken
bütün zehrinden!

Görüyorsun ya
çözüldükçe
yumak yumak
çözülürüm .
Göz bebeklerimde
''Hazan rüzgarı'nda''
dökülerek,sevilerek.

Ömrümden bir günsen
yaşayıp da yaşatılan
Biz istemesek de
kaderde
gönülden sevilene
yad edilmek var!