Kader'e Yapılan Nazik Bir Uyarı

_ Kıpkızıl parçalara bölünüyor dünya
diken diken olan saçlarla yanıp tutuşup
bir yeri ağrıyormuş gibi yüzünü buruşturan kül rengi gecede
nehir akışını nasıl gizleyemezse

ve ayla aydınlanmış penceremden kanatlanıyor bilinç
önünde uzayıp giden gözlerdeki isteklere.

Ay düşünebilseydi hiç
gözleri ışımaktan vazgeçer miydi önünde bulutlar var diye?

_ Bir rahatlık duygusu düşüyor düşüme
gözlerimi aralayıp bakıyorum uçurumun bağrından dünyayı silerek

meğer şiir böyleymiş gibi
çok acı çekmek

hâlbuki şiirin yitirdiği hiçbir şey yok ki
gözleri körelterek tutuşan aşktan.

_ Duyguların gözleri karşısında parçalanan
sadece imgelem
taze pınarlardan can suyu gelir belki de bu imgelemden

gözlerini dört açmış ruhum bu alın yazısı şiirlere
odamın göğe bakan pencereleri düşten bir duvarmış zaten.

_ Çocukluktan kalma ne varsa
güleç edayla el ederek karşılıyor şimdi gündüzü
muzip bir kelebeğin kanadındayken kader.