Kaderin Dili Tutuk

Sevgisiz yaşamın cazibesi yoktur
Çoğu ondan kaçar...


Gönül huzurlu bir aklın anahtarıdır
Sakinken ve kendinden eminken
Gelecekteki umudu,
Onun şimdiki gücünün kaynağıdır

Bu yüzden kişi kendini sınamalıdır
Aksi halde bir isteklendirme arar
Yaşamdan keşfedilmesini bekler


İnan lâtif sözlüm
Aşkın fukarasıyım
Gereken bedeli ödemeye istekli
Mizaha kaç kepenk kapanmış iklimimde,
Hayallerimden kendimi ayıran
Cam bölmeyi kaldıracak güçte?


Bir pandomim düşün
Yansıtıyor kendime olan inancı
Sanki cömert kalbimin temsili tiplemesi
Farkında olmadan zihnim hicrana takılı


Ben gerçekten doğruyla yanlışı ayırt edebiliyor muyum?

Heyecanlar, duygular bu denli atalet
Tıpkı geceyle gündüzü uğurladığım gibi
Yaşamla ölüm birbirlerine aittiler


?Has bahçemde
Virane sürdüğüm yaşam;
Bakışımda geçmişimden kalan izler
Gidenlerimle uğurlanmış maskeler ?

...Saymakla bitmez!


Gülüm budağım;
Anladım insan zamanla analiz edilir

Kirpiklerimde zarif bükülüşlerle
O koca çınar
Geçmiş, gelecek ve de içinde yaşadığım bir an!


'Uzattım ellerimi pervasızca
Gözyaşım ayrılığın ertesi'


Gurur idi bu kör sokaklar
Anlamsızlaşan bu şehirdi
Yalnızlığım tetikte arkamda
İmtihanım bu sırrı kavrayan


Hangi yönünle hatırlansa

Zekâsıyla,

Sadakatiyle,

Güven uyandıran kişiliğiyle,

Anaçlığıyla,

Yoksa duyarlılığıyla...


Bilinmeden bilinmeyene atlayarak
Alışkanlıklardan vazgeçmek
Verebileceklerim kırık döküğüm
Yüreğim riskler içerdiğini kabul eder


Bir mizah anlayışıyla başlamıştı korkular
Gönül temelinde olgunlaştılar

Şimdi ibretle,
Heyecanla, şükürle, tefekkürle
Seyreder
Kalan izleri pişmanlığımın silueti...

Sen yinede belkemiğim olarak kalacaksın demi ana!
Ne zorluklarla,
Karşılaşmışız da
Yinede şevklenmişiz
Şükür...