Kaderin Kumral Huyu

boşluğu anlatacak olsanız
söylemez o eski ayna içindekini
sanılır yüzünden yüzünüz geçer
anımsar bir gölge gibi peşindekini

duygusu dibinde saçaklanmış ipin endişesidir
rüzgara dökseniz sesi incelmiş bir fısıltı dayanır kapıya
gök olur maviye değer
deniz olur maviye
yükseldikçe bulut değişen beyaz
alçaldıkça su daha koyu
kabulü mecbur bir rahatlama
ve aynı yönü
aynı yerde bulamamanın oyunu

ayaklar içinde başınız avluya dönük
mutluluğunuzu bir serinliğe bağlayıp uzatıyorsunuz aydınlıklara
hisler kuşlara karışıyor sevgiler duygulara
getirme aklına sonrası ne nedir bu yolun
akşam diyorsun
akşamı ediyorsun genişledikçe nasıl bir akşam
elin değer vazoya düşer kırılır
yıldız gelmez gözlerin aç
bir de soğuk mu soğuk
kim bilir günün ucu neler tasarlıyordur

kalkmaz yanaşan karmaşa üstünüzden
yalvarıp yalvarıp istemeyin
kaderinizin kumral huyu değiştirdikçe günü
o derin aynada
sizin için süsleneni bekleyin.