Kaderine Boyun Eğmiş Bir Kulum

Yaşanmışlıklarımın karşısında büründüm;

Sessizliğe

Bunca zamana dek,

Ne arkadaşa ne de bir dosta ihtiyaç duydum;

Menfaatlerin, cirit attığı evrenimde

Bitmeyen sonların, hisleriyle yaşarken

Seninle

İzin vermemeliydi, kader;
Sensizliğe

İyiliğim, yitirmiş olsa da değerini
Zihnim, hayâl edemez olur;
Hatalarını kefeniyle örten bedenini

Ayrılırken, bu evrenden
Yıldızlarının arasında parıldayan hayâllerimin tapusu,
Değerini bulur mu yüreğinin en değerli madeninden ?

Veda etsem de bu hayata

Sıcacık teninde saklı kalsın,

Ruhum

Beni bekleyeceğin tek mekânın, olsa da
İstanbul'um

Artık,

Güzelliğinin karşısında
Kaderine boyun eğmiş,

Bir kulum

Beyoğlu / İstanbul

29.09.2024