Kadın

demem o ki!
ne zaman gelsem bu bahçeye
güllerin ve hatmi çiçeklerinin
sıcacık açtığını
göz doldurduğunu
gördüm...

saksı yüzlerindeki o samimi
göz atışlarını
ve saksıya doluşan
gözpınarlarındaki yaşı
karışır ahengime
tomur olmuş
söz aşinalıkları
pirim...

ölü cennetin kuşları garip
saçlarına doluşan gazel
acılardan pörsümüş
alışkanlık halleri
dönerdim evet
o beş para etmez eve
verandalarında gizli
sevmek yaralarım....

ben ki!
nice kumrunun kursağına
yar doldurmuşum
nice anaya ağıt
eğri belli bardaklara
ruj cilası/

dön deselerdi
kendimden gittiğim
kadınlık gururuma
biçare yalnızlıklar gömerdim

yeniden büyüsün diye

kardelenler...