Kadın Zaman/Düş Anı/ Yok/laması

......... (Yok) ...Kadın......

Al gözlerimi al senin olsun.
Al dudaklarımı
Ellerimi al
Benim olan her şeyi al.
Benim olduğunu zannettiğim her şeyi al!
Sana ait olanları istiyorum
Ölümünü istiyorum
Yaşamını istediğim gibi.
Ne yaşadıysan hepsini.

İstanbul/22 aralık 1995

..........zaman........

'zaman dipsiz bir kuyudur.'

Zamansız taştım ben.
Gölgesiz kuştum ben.
Uykusuz düştüm ben.

(soğuk bir kış gününde
Yaz rüyası göremezsin)

İstanbul/16 ocak 1996

........... anı ..............

Ağlayan ölü bir bebek düşlerimde
Peşimi bırakmayan
Peşim sıra sıralanan kayın ağaçları
Ayın sırma saçlarını tarayan
Gözleri yaşlı
ağır aksak ritm akan ırmaklar.

Peşim sıra sıralanmış düş gezgini gezginler
Peşim sıra düşlerimde düşlerini gizlediğim bulutlar
Neden bana yalan söylediniz?
Güzel şarkılar söylemek varken
Neden yalan söylediniz?
Sözlerine bir deli gibi inandığım yamaçlar!

İstanbul/8 eylül 1997



...........düş..................
düşlerimde ölüydü bebek, ama ağlıyordu. Ağlama seslerini duyduğumda ve O'nun o soğuk cildine dokunduğumda ürperdim. Sesi kalmıştı.Ağlayan sesi.Belki de dünyayı tek bir sese indirgesek bu bir ağlayış haykırışı olacaktı. Benim dünyamdı bebek. Dokunamadığım,yaşayamadığım hayatlardı,hayatlarınızdı.
Dünyamda tek gerçek olan seslerdi. O da ağlıyordu!
İstanbul/7 eylül 1997

..... .......yoklama .........

Çoğulsadığımız yalnızlıklar içinde yaşarız
Tekilliğimizi, tekliğimizi
Ve hiçbirimiz uzakları getiren kokulara tepkisiz kalamaz.
Ve kokuları kimse yok sayamaz.
Ve uzak kokuları kimse uzak !
Tuzak...

(Celladımı kendim seçtim
Kendim öldüm o uğursuz ölümde.)
İstanbul/26 haziran 1998