Kadınlar Sırıtırlar Ağlamazlar

Dağarcığıma yerleştirdiğim mutluluk fotoğrafının eksik yanı
Tamamladığımı zannettiğim ayna kırıkları
parçaladı beni
Yüzümü.
Kanadı kırık kuş
Aynalara düşmandı
Yardıma muhtaçlığımı öksüzlüğümü hatırlattı bana
Seni öyle bildim ki, yaz akşamı
Trenin akşam senfonisinde yıkanırdı yüzüm.
Bölüşülmez
Zannettim ki asla paylaşılmaz...
Şimdi gözlerime inanamıyorum
Yosma dünyanın dümeninden frenine inmiş ayaklarım
Oysa eksildiğim
Çevrildiğim
Pusulasızlığımdan
Yoksa sana karşı kayıtsız kalan sevgimin bedelimi?
Kanayan yüreğim oksit oksit
Kör ettiğin gözlerim mapus
Özgürlügüme ağladım
Ağladım.
Zaman tükenirken nedir bu saclarımda kar
Ah.. şu bedenim saran ayaz
Üşüyorum ben
Sana tapınak diye
bakmışım be..yar

Isıtmanı istediğim umutlarım.
Ölümün taziyeleri korkuluk bir yanım
Ben kendimi senin aşkına sığdıramadım
Vefasızlığın mezarı olsun
ben ölüyorum yar
Mezar taşına bir satır yazdım
Kadınlar sırıtırlar
ağlamazlar