Kadınlarım...

Siz beni çok yanlış tanıdınız
İnanın öyle biri değilim ben
Ezberimde ismim gibi adınız
Dilimin ucuna gelipte söylenmeyen

Her birinize bir ömür borçluyum
Zeynep, Gülsüm ve Handan
Belki size göre bir suçluyum
Gönül mahkemesinde yargılanan

Cezaların en çoğunu verdiniz bana
Zamanla her biriniz çekip gittiniz
Ben yazarken tüm sevgimi kağıtlara
Siz, hiç okumamayı tercih ettiniz

Oysa hepinize yetecek kalbim vardı
Yanlış vakitlerde geldiniz, sığamadınız
Sevdanın güzel olduğu geniş zamandı
Siz beni çok dar zamanda tanıdınız

Zeynep'im; ilkbahar güzelliğinde sade
Elleri en güzel çiçeklerle desenli
Ya o sürmeli gözlerine ne demeli
Alıp götüren beni eşsiz sahillere

Gül yüzlüm, güzel gözlüm, Gülsüm
Sevda durağında bekleyen kadın
En ücra köşelerinde kahpe hayatın
Çirkin yerlerinde ellerinden öptüğüm

Handan, benim geriye kalan hayatım
Son sevdiğim, son gönül verdiğim
Kır çiçeğim, papatyam, kardelenim,
Hayatta nadir güzelliğine rastladığım