Kadınlarımız

Kadınlık Havva'dan kaldı.
Adem'in sırdaşı oldu.
Bütün millet ondan geldi.
Bu tarihi bilinmezmiş.


Ses verince ellerinde,
Tatlı sözler dillerinde,
Şu dünyanın her yerinde,
Onsuz nesil üremezmiş.


Kadındır hepsin arıtan,
Nice gözyaşı kurutan,
Bizim neslimiz yürüten,
Eşsiz huzur olmaz imiş.


Kimi çocuk avutuyor.
Bilgisince eğitiyor.
Her dertleri öğütüyor.
Böylesinden geçilmezmiş.


Kadın sözü bir ilaçtır.
Evlat ataya muhtaçtır.
İkisi bir başa taçtır.
Onsuz cennet bulunmazmış.


Kara yazı yazılınca,
Dertler sıra dizilince,
Başı bir kez bozulunca,
Hiçbir yerde duramazmış.


Garibandır böyle kişi.
Akıtır gözünden yaşı.
Bir eşarba sığan başı.
Tüm cihana sığmaz imiş.


Tahsilsiz cahildir varlık.
Onu inkâr eden körlük.
Onunladır birlik dirlik.
Onsuz hayat yaşanmazmış.


Eğer çalışkan olursa,
Edepli uslu durursa,
Kadrin bileni bulursa,
Ona kıymet biçilmezmiş.


İleriyi görmeyenler,
Ona hakkın vermeyenler,
Gerçek sırra ermeyenler,
Medeniyetten uzak kalmış.


Bunca nebi ondan gelmiş.
Onun kıymetini bilmiş.
Her acıyı kadın silmiş.
Onsuz deva bulunmazmış.


Uygarlıkta her yarışta,
Hem savaşta hem barışta,
Çalışırlar türlü işte,
Üstüne gül koklanmazmış.


Murat tamam eder sözü.
Eşit olsun oğlu kızı.
Huzur için yurdumuzu.
Beraberce çalışmakmış.